Gouden Pollepel AD 19-1-2020
Broederlijke – Symfonie
De Eetvilla | Tijdens onze kritische trektocht door horecaland proberen wij weg te blijven van schranslokalen en vreetschuren – excusez le mot. Eetvilla’s spreken derhalve meer aan. In het bijzonder wanneer ze al 68 jaar in de familie zijn. Avec beaucoup de respect.
Marco Bosmans
Hotel-pension Van Den Brink opende in 1952, met aan het roer Leo en Cornelia Van Den Brink. In 1975 maakten Elisabeth en Karl-Heinz er een restaurant van en sinds 1995 hebben Stephan en Sebastian de leiding. Twee broers van de derde generatie, die- met alle respect voor hun voorgangers – de familienaam lieten vallen en met De Eetvilla de lading dekken. De horeca zat ze in het bloed, de ervaring kwam van buiten. Zwaan, Hoefslag en Marienhof sieren de cv’s. Het moge duidelijk zijn dat de verwachtingen aan tafel 10 hooggespannen waren.
Druif
Gestart wordt op voorstel van sommelier Marvin Laseur, met de mooiste druif van Oostenrijk: riesling. Opgeblazen tot schaumwein krijgt het eerste glas een feestelijk karakter. In de andere glazen gaat plat water, waarmee we, zo lezen we later, bijdragen aan een goed doel. Op het eerste bord een relatief kleine proeve van gerookte duif. Het vlees is helaas wat lauw, maar combineert op smaak prima met eendenlever, kweepeer en de Japanse enoki. Kleine paddenstoeltjes zijn heel kort meegebakken zodat ze nog wel knapperig, maar niet taai zijn. Het gemis van een passende saus wordt gecompenseerd door een rijke, Argentijnse malbec. Voor mij liggen rillettes van kabeljauw op een crème van bloemkool. Van koolvis is bovendien een krokantje gemaakt; leuke vondst! Rillettes staan bekend als smeuïg en vet, terwijl deze kabeljauw eerder nijgt naar het (te) droge.
Keukenduo
Het is klaarblijkelijk goed toeven onder de broers Ott. Zo is chef-kok Daniel van de Kant al 25 jaar verbonden aan de villa en souschef Eric Brons al 18 jaar. Vrij bijzonder. Het keukenduo wil vooraf niets kwijt over het ‘visgerecht van de chef’ dus we laten ons bij de tweede gang verrassen. Het worden een op de huid gebakken roodbaarsfilet en een gebakken meervalfilet. Een goedgekozen tweeluik: de één zacht-sappig, de ander wat steviger. En beide visjes doen het zeer prettig met de knapperige groenten en de saus van citroengras. Het bord is te heet meegegeven want de filets garen nog minuten door aan tafel.
Waardig
Op de winterkaart van De Eetvilla staat de andijviestamppot tussen de vegetarische gerechten, dus daar is geen bal aan. En geen worst. In een stevige king boleet is een waardig alternatief gevonden en in geitenkaas een prettige smaakmaker. Het gepocheerde ei bovenop geeft de gestampte pot smeu. Al met al inspirerende, moderne twist aan de al oude kost.
De chocoladetaart van de dessertkaart is feitelijk een opgetuigde chocolademousse, maar u leest mij hierover niet klagen. En al helemaal niet over het verrassingsdessert van mijn tafelpartner. De keuken heeft zich overduidelijk uitgeleefd op kleur, smaak, textuur en techniek, met als resultaat een ware piece de résistance, die met de vinger tot de laatste zoete druppel van het bord wordt opgelikt. Een kroon op het familiewerk, de brigade inclusief. Frans is dan ook het slotwoord in de villa: Chapeau!
Beoordeling
Eindscore 8.1
Voorgerecht 7.5
Hoofdgerecht 8.5
Nagerecht 9
Bediening 8.5
Prijs-kwaliteit 7.5